Observatie workshop 5 november:

Vergelijken met andere workshops:

Feedback van opdrachtgever en deelnemers

Reflectie Wicked Problem, A never ending story

Wat heb ik ontdekt/neem ik mee uit deze workshop:

Rol binnen de opdracht

Competenties

Welkom, A never ending story.
Jorans voorzienigheid: Laat je docent zijn thuis met het bedenken van…! Hebben we gehoord, maar wellicht met deze educatieve activiteit niet geheel aan kunnen voldoen. Het vooraf uitgeschreven plan, het kaderen van onze activiteit was voor deze ‘wicked problem opdracht’ overbodig. Gewoon beginnen! Tafelkleed, doe activiteit observeren en ontdekken in het moment. Aan de andere kant, door de setting het verhalenhuis, kiezen voor een lokaal zorgde wel voor een intiemere sfeer, veiligheid binnen de groep en ruimte voor één op één gesprekken. Docent Petra vond haar groep bijzonder rustig aan tafel, vreemde ogen dwingen wellicht. Een uitnodiging van Petra om deze activiteit met haar groep te doen, is een uitnodiging van een ‘nieuwe opdrachtgever’.

Situatie:
Olympiacollege, verhalenhuis, tafels aan elkaar met tafelkleed, daarop diverse teken en fabric-materialen en tools, fijne sfeer. Deelnemers: zes willekeurige leerlingen (ISK en Praktijk), een werknemer, docent van de school. We hebben als groep besloten dat Michelle, de gastvrouw/activiteiten begeleider is.

Leerlingen van ISK komen druppelsgewijs binnen, wij heten ze niet welkom bij de drempel van gang naar het lokaal. Leerlingen nemen plaats aan de tafel, lijken nieuwsgierig en terughoudend tegelijkertijd. Warme chocomel wordt geserveerd, speculaas wordt genegeerd! Michelle start de workshop met de vraag: Wat betekend Welkom voor jullie? Weinig reactie. Michelle heeft een vertalingsapp op de Ipad. Leerlingen lezen het woord welkom in eigen taal. Michelle vraagt naar naam, leeftijd en land van herkomst, leerlingen worden losser in communicatie. Michelle heeft de smaak te pakken, gaat vlot en fijn met de leerlingen om. Met het doen, de activiteit, het bewerken van het tafelkleed worden de leerlingen spraakzamer en focussen zich op ook op de activiteit.

Petra, de docent van deze leerlingen schuift aan, maakt contact met de leerlingen o.a. een leerling uit Somalië. Zij vindt het werken met stof, naald en draad fijn. Ik hoor en zie dat Petra de Somalische leerling uitnodigt om te komen kijken in het mode lokaal. Er worden vlaggen van landen getekend, de eigen naam wordt in het Nederlands of moedertaal geschreven. Het tekenen op het kleed lijkt een eerste stap te zijn naar het knippen van stof en het inzetten van naald en draad. Michelle neemt even afstand, ik schuif aan, maak contact met de leerlingen. Vraag of ze de activiteit leuk vinden. (Waarom vraag ik dat?) De Somalische leerling laat op haar telefoon zien waar ze vandaan komt, We praten over de kleuren en de vormen van de vlag.

Vergelijken met andere workshops:
Wij hebben ons te veel gefocust op de ervaring tijdens de gesprekken met de ISK leerlingen Ons te veel gefocust op veiligheid, het vergrootglas te lang bovenop het welkom heten/voelen gehouden. In ons plan vooraf staat ook dat een idee is, om het ‘idee verhalenhuis’, uit het lokaal te halen de school in. Het tafelkleed kan overal de verhalen vangen.

Het maken van een schoolkrant, op de gang, een doorloop route, een komen en gaan van leerlingen en medewerkers, docenten vond ik boeiend om te aanschouwen. Leerlingen van het Olympia college kunnen en mogen aanschuiven, kunnen weglopen. Uitnodigend, inclusief en vrij. Ons lokaal was exclusief, op uitnodiging, statisch. Ik stel mij voor, bij een volgend onderzoek dat het tafelkleed op de gang de verhalen vangt.

Het drinken van Chocomel door de leerlingen als bindende factor, was ook één onze observaties tijdens de interviews en ook beschreven in ons plan vooraf. Een andere groep ging met de thee-kar in Olympia-tenue door de school om het iedereen welkom voelen/zijn aan te wakkeren. Mobiliteit, niet locatie vast en dienstverlenend. Wel interessant om te zoeken naar de educatieve activiteit, binnen de thee-kar. Wij boden chocomel aan de tafel als in een restaurant, lokaal weinig interactie.
Wij hadden kunnen kiezen voor een chocomel-kar, maar dit ei hebben wij niet uitgebroed.

De lunch activiteit, mooie flyers door de school, aantrekkelijk en uitnodigend. Joran suggereerde dat het tafelkleed kan blijven liggen bij de luch(?) Een nieuwe kans voor het tafelkleed en de activiteit, is niet gebeurt…

Met onze activiteit was de keuze voor Making as dialogue als maak strategie goed te herkennen. Het creëren van verhalen op het tafelkleed met naald en draad, diverse stoffen en textiel-stiften is een bewuste keuze geweest. Niet te veel keuzes in materiaal en gereedschap om de drempel voor deze doe activiteit te verlagen. De deelnemers waren divers in leeftijd. 14 tot 18 jaar. We hadden hierin kunnen en mogen differentiëren, na feedback van onze docenten is het de terechte vraag of een 18 jarige het boeiend vind om aan een tafel met kleed te zitten en deel te nemen aan onze activiteit, in vergelijking met een 14 jarige.

Joran vond de start van de activiteit wat rommelig, het idee concept plan - vooraf gaf een goede indruk. Maar zoals eerder beschreven, begin gewoon, laat je docentschap thuis en ontdek wat er gebeurt. Het tafelkleed als concept - Welkom a never ending story - heeft potentie.

Feedback van de deelnemers aan activiteit:
Was geen mogelijk meer voor, wel interessant om dit de volgende keer in het proces mee te nemen. Petra gaf ons later feedback, zie - Wat heb ik ontdekt/neem ik mee uit deze workshop-

Concept, Welkom -a neverending story- In het overleg voorstellen aandragen voor activiteit, tafelkleed als verhalenvanger, tafelkleed uit het lokaal verhalenhuis. Bronnen zoeken, schrijven aan document vooraf, concept Welkom a never ending story. Printen document, materiaal bijdragen textielstiften en sjablonen. Observeren tijdens uitvoering activiteit. Omgevingsgerichte en pedagogisch en didactische kennis delen binnen de groep.

Artistiek: Concept -Welkom a never ending story – input tafelkleed verhalenvanger als educatieve activiteit filmpje reflectie.

Pedagogisch didactisch: Didactische kennis delen binnen de groep over materiaal en gereedschap gebruik, aanpak activiteit.

Interpersoonlijk: Binnen de groep samenwerken en communiceren in een korte tijdsspanne.

Kritisch reflectief: Ruimte geven aan elkaars inzichten en ideeën. Niet persé op de voorgrond willen treden, initiatief ook bij andere laten.

Met onze workshop back to the future lijken we veel te willen. Is onze workshop gebaat bij meer surrealisme? Meer context geven aan de vorm? Surrealistisch denken en handelingen als er gemaakt gaat worden. Of gaat het meer om de methodiek, hoe gaan de leerlingen concreet de stappen zetten met het maakproces van het niets naar iets?

'Ontwerp een nieuw gereedschap om een nieuwe wereld mee te scheppen'
De kracht zit in de eenvoud. Dit is een belangrijk gegeven die wij hebben meegenomen in de verdere ontwikkeling van onze workshop. Het lezen van Authentieke kunsteducatie AHK leverde interessante inzichten op:

"De kracht van authentieke kunsteducatie is dat zij tracht betekenisvolle verbindingen te leggen tussen wat leerlingen in hun vrije tijd aan kunstbeoefening en kunstbeleving doen en het domein van de experts en de vakdisciplines."

In het ontwerpmodel voor authentieke kunsteducatie (Emiel Heijnen) is o.a. te zien hoe er betekenisvolle verbindingen gelegd kunnen worden tussen populaire cultuur, hedendaagse kunst en sociaal-culturele thema’s. In het ontwerpmodel worden verder verbindingen gemaakt tussen leerpraktijken die gemaakt zijn door kunstprofessionals en
lokale en globale kwesties.

In het model staat:
a1: Leren is gericht op de cultuur van
de leerling

a2: Leertaken zijn afgeleid van de praktijken van
kunstprofessionals

a3: Het leren is gesitueerd in een brede sociaal-culturele concext.
(Heijnen AHK)

Het schema dat bij het ontwerpmodel geschreven is, is gebaseerd op "heuristische uitspraken"
Ter info:
"Is de wetenschap, de leer of de kunst van het vinden. Zij legt zich erop toe om methodisch en systematisch op uitvindingen en ontdekkingen te komen.
Heuristieken zijn informele, intuïtieve en speculatieve oplossingsstrategieën, die mensen ontwikkelen om bepaalde problemen aan te pakken." (wikipedia)

"De wetenschap, de leer of de kunst van het vinden." vind ik passend voor ons project. De workshop deelnemers moeten gaan 'vinden', zoeken ontdekken vanuit 'niets' en 'iets' input of geen input wat wordt er ontworpen? (output)

Onze workshop opdracht valt onder de term 'complexe opdracht'. Met deze workshop bieden we ruimte voor eigen initiatief en exploratie via diverse opdrachten en uit te voeren handelingen. In de feedback wordt aangegeven dat werken met 'complexe opdrachten' vraagt om een stevige/heldere context om zo duidelijkheid te scheppen waar de 'opdracht' heen gaat, uitleg over waarom en welke stappen we gaan doen.

Het authentieke kunsteducatie wil dus binnen het onderwijs relaties leggen met de ‘echte wereld’ (HeijnenAHK).

Met het vereenvoudigen van onze opdracht is besloten dat we CBK Zoetermeer niet gaan inzetten als locatie voor onze workshop, de mogelijkheden aldaar waren breed, maar planmatig niet haalbaar binnen onze agenda's... (Te complex...) We hebben na de herfstvakantie allerlei nieuwe locaties besproken. Thuis apart van elkaar, stage en werkplekken, de straat. andere 'maak ruimtes'...Een ding was wel besloten: Wij willen graag de workshop aan een groep leerlingen geven.

Met het zoeken binnen ons netwerk vond ik de mogelijkheid om onze eerste workshop te houden op de Kinderfaculteit in Rotterdam Pendrecht. Een zevental leerlingen (groep 8) van de Kinderfaculteit-Kinderraad nemen woensdag 17 november van 13:15 tot 15:15 deel aan de workshop. De leerlingen zijn gewend feedback te geven op 'nieuwe lessen'. Zij geven ons feedback op de workshop, dat maakt deze doelgroep nog interessanter.

Wel had ik het boeiend gevonden als we de uitvoering van onze workshop (ook)op een van de stageplekken van Leontine of Sonja had plaats kunnen vinden.